سر در مسجد جورجیر اصفهان که در شمال مسجد حکیم و در کوچه باغ قلندرها قرار دارد؛ مربوط به دوره‌ی آل بویه و پایتختی اصفهان در آن روزگار است. این بنا، یکی از قدیمی‌ترین بناهای تاریخی دوره‌ی دیلمی و نمونه‌ی بارز آجرکاری و گره‌سازی به سبک رازی از دوره‌ی سلجوقیان بوده که قدیمی‌تر از گنبد تاج الملک در مسجد جامع عتیق اصفهان است .
این سر در زیبا، روزگاری مردمان را به درون بنایی باشکوه به نام مسجد جامع جورجیر (گورگیر) یا مسجد جامع صغیر (در مقابل مسجد عتیق یا جامع کبیر) در انتهای بازار رنگرزان هدایت می‌کرده است؛ مافرّوخی اصفهانی در کتاب «محاسن اصفهان» و در توصیف این مسجد آورده است: این بنا توسط صاحب بن عباد ساخته شده و دارای شبستان ها، خانقاه ها، کتابخانه و مدارسی بوده که کوچک‌تر از مسجد جامع اصفهان است ولی زیباتر و مستحکم‌تر از آن، ساخته شده است.شاخص‌ترین ویژگی سر در جورجیر، قوسی شکنج یا کنگره‌ای بزرگ یازده پر بر فراز آن قرار دارد که در نوع خود، بی‌نظیر بوده و پشت بغل‌های آن با نقوش چلیپای ایرانی تزئین شده است.
نمونه‌های کوچک‌تری از این کمان شکنج را، با پنج پر بر فراز دو تاق نمای کوچک‌تر در دیواره‌های جانبی سر در، می‌توان دید که در بالا و پایین شبدری پنج پر آن‌ها، نقوش شمسه‌ی هشت و نقوش شبیه حروف الفبای پهلوی و عبری به کار رفته که نشانه‌ای از توجه سازندگان بنا به نمادهای ادیان گوناگون است. به نظر می‌رسد که آمیختگی کم‌نظیر این نقوش در سر در جورجیر، صرفاً با هدف تزئین سازه به کمک نقوش متداول در معماری ایرانی نبوده و انتخابی هدفمند و دارای پیام خاصی است. به عبارت دیگر، با توجه به سابقه‌ی همزیستی پیروان ادیان اسلام، یهود، مسیحی و زرتشتی در اصفهان و بر پایه‌ی نقش‌های برجای مانده در سر در جورجیر، به نظر می‌رسد که بنای جورجیر در زمان خود، کاربری فراتری از یک مسجد داشته و به عنوان «خانه‌ی ادیان» و به نشانه‌ی صلح و همزیستی پیروان ادیان گوناگون در اصفهان، ساخته شده است.
